توليد يک باتري الکتريکي با زمان شارژ بسيار پايين

هدف اين شرکت توليد باتري‌هايي است که مي‌توانند انرژي يک خودروي برقي را تا 150 مايل تأمين کرده و در مدت زمان مشابه زمان سوخت‌گيري يک خودروي بنزيني شارژ شوند.
به نظر مي‌رسد اين فناوري به کاربردهاي عملي خود نزديک شده است. شرکت Phoenix Motocars که يک شرکت نوپاي فعال در کالفرنيا در زمينه خودروهاي برقي است، در حال برنامه‌ريزي براي آغاز شروع کاميون‌هاي کوچکي است که بخشي از فناوري باتري‌هاي آن مبتني بر فناوري شرکت Altair مي باشد. هنوز کاملاً مشخص نيست که اين شرکت چندتا از باتري‌هاي شرکت Altair را خواهد خريد.
طراحان شرکت Altair مي‌گويند مزيت اصلي باتري‌هاي اين شرکت اين است که مي‌توانند در تئوري در مدت زمان 10 دقيقه که بي‌سابقه است، شارژ شوند. با اين حال تبديل اين وضعيت به واقعيت نيازمند شبکه‌اي از مراکز شارژ با ولتاژ بالاست. اين امر شايد براي يکي از اولين مشتريان Phoenix به نام Pacific Gas & Electric ساده باشد. PG&E شبکه مخصوص به خود را دارد. در غير اينصورت يافتن مراکز شارژ بسيار بازدارنده خواهد بود.
Altair آينده خود را روي ذرات 40 نانومتري ليتيوم و تيتانيوم بنيان نهاده است. اين شرکت از اين ذرات براي ايجاد روکشي روي آند باتري‌ها که يک قالب آلومينيومي است، استفاده مي‌کند. بسياري از خودروهاي هيبريدي، از جمله خودروي پيروس شرکت تويوتا، از روکش گرافيتي متصل به هيدريد فلزي نيکل يا باتري‌هاي يون ليتيومي استفاده مي‌کنند.
اختلاف در نوع ماده است. زماني که يک باتري کار مي‌کند يا شارژ مي‌شود، يون‌ها از روکش آند عبور مي کنند. گرافيت تخلخل بالايي ندارد، در نتيجه يون‌ها هنگام عبور از اين روکش موجب وارد شدن نيرو به آن و در نتيجه تغيير شکل آن مي‌شوند.آلن گوچر مدير اجرايي Altair مي‌گويد: «اين امر موجب ايجاد فشار شده و گرافيت در طول زمان ترک مي خورد؛ اين ترک‌ها مقاومت را افزايش داده و طول عمر باتري را کاهش مي‌دهند».
در مقابل روکش نانوتيتانات Altair مساحت سطحي بالايي دارد. اين امر موجب مي‌شود يون ها هنگام عبور از اين روکش نيروي کمتري به آن وارد کرده و در نهايت با کاهش مقاومت، آسيب وارد شده به روکش کم مي‌شود.
منبع: http://www.forbes.com